Grand Theft Auto (1997)

Odkąd Robocop wjechał na szeroką linię montażową w amerykańskich miastach zapanował spokój. Śmieją się z tego bossowie brudnych dzielnic z Grand Theft Auto – pierwszej części gry, która zapoczątkowała świetną serię gier, a przy  tym wprowadziła kilka ton kontrowersji do polskich i światowych mediów.

Zerwani ze smyczy

Wartość fabularna Grand Theft Auto nie należy do najbardziej uściślonych, ani specjalnie rozwiniętych. Zamysł twórców w tym wypadku ograniczył się do pozostawienia maksimum swobody naszemu bohaterowi i w rzeczywistości to gracz zdecyduje o jego losach.

W pierwszej części słynnej serii tak naprawdę moglibyśmy zostać nawet uczciwym, spokojnym bohaterem przechadzającym się ulicami Liberty City. Tyle, że kogo fascynuje uczciwość? Zatem aby nie było zbyt mdło twórcy gry wyposażyli naszego bohatera w smykałkę do czynienia niedobrych rzeczy. Tak więc nasza postać bez żadnego skrępowania kradnie samochody, sprzedaje ciosy przypadkowym ludzim na ulicy, strzela, zabija, pierdzi i podpala.

Kartka z kalendarza: 5 lat CD Action

W kwietniu 2001 roku (a dokładniej: końcem marca) ukazał się wyjątkowy numer CD Action, ozaczony jako 04/2001. Pod tym względem wyjątkowy, bo czasopismo to święciło nim obchody swojego pięcioletniego istnienia.

Numer liczący rekordowe 204 strony, pobił również inny rekord – cenowy. Za to wydanie CD Action należało zapłacić 21,40zł (oczywiście wraz z podatkiem!), ale jak się okazuje cena warta była jakości.

Oczywiście na pierwszym miejscu należy wspomnieć o pełnej wersji gry, legendarnym FPP Unrealu (który zresztą trzy lata wcześniej otrzymał od redaktorów CDA ocenę 10/10). Poza tym na pozostalych dwóch płytkach pojawiły się dwie mniej istotne pozycje:  Boomerang Breaker i Wirtualne Puzzle oraz całe mnóstwo dem, programów, extrasów i standardowych pierdół.

Kartka z kalendarza: Świat Gier Komputerowych 07/2002

Któż nie pamięta Świata Gier Komputerowych?

Czasopismo to powstałe w grudniu 1992 roku pamiętało jeszcze czasy takich, wydawać by się mogło, dinozaurów jak Amigowiec (do którego zresztą „eŚGieK” początkowo był dołączany), Reset, Gambler, Top Secret, Secret Service i kilka innych tytułów. Dokładnie siedem lat temu w kioskach można było dostać numer oznaczony jako 07/2002.

Hitem numeru była recenzja Grand Theft Auto III (napisana przez Bazyla), jak się miało okazać hitu kilku kolejnych lat w dziedzinie elektronicznej rozrywki. Poza tym Piotr Pieńkowski i spółka uraczyli czytelników recenzjami takich gier jak m.in. Darkened Skye (7/10 – recenzja Diaza), Die Hard – Nakatomi Plaza (8/10, Dengar), Duke Nukem: Manhattan Project (8/10, Maciej Jasiński), Soldier of Fortune 2: Double Helix (8/10, baRTeS), The Elder Scrolls 3: Morrowind  (9/10, baRTeS) czy The Italian Job (7/10, Orion), a dodatkową rubrykę stanowiły recenzje gier oznaczone jako „Gry z Filmowej Taśmy”, w których skład wchodziła m.in. recenzja wspomnianego Die Hard – NP.

Ponadto ŚGK 07/2002 oferowal tradycyjny dział „Wznowienia”, w którym pojawiły się takie tytuły jak m.in. Trylogia Blair Witch, Return to Castle Wolfenstein czy Requiem i Dark Earth.